19 maart 2011: NEMO-33 Brussel : Duik in het diepste zwembad ter wereld.
Vandaag worden de routeplanners afgestemd op NEMO-33 Brussel-Ukkel voor de jaarlijks terugkerende duiktrip.
Door een zonovergoten zuid-Limburgse land, Belgische Kempen, Hageland en Brabantse Leemstreek laveerde eenieder in z’n eigen tempo naar de Belgische hoofdstad. Brussel
Omstreeks 17:00u,een paar ietsjes later, verzamelden de duikteamleden inclusief partners, 23 in getal, zich op de parkeerplaats rondom het zwembad voor de duik in helder tropisch warm water.
De groep bestaat, zoals elk jaar uit personen die alleen duiken, mee gaan eten en personen die voor beide gaan.
Dit geeft maar weer eens aan dat naast het sportieve en cullinaire ook gezelligheid een belangrijke factor is bij deze duiktrip
Na begroetingen en verhalen over de reisweg e.d., splitste de groep zich op in duikers die zich in het diepe waagden, supporters die in het sfeervolle restaurant enthousiast de verrichtingen van de duikers volgden door de ramen van het zwembad, en partners die naar het aangrenzende winkelcentrum gingen.
Na een jaarlijks terugkerende duikuitleg door de NEMO-leiding over de te volgen procedure in vloeiend Frans, gebrekkig Nederlands en ongetwijfeld een heel eigen variant van de Engelse taal, vulde iedereen zijn eigen meegebrachte uitrustingsstukken aan met vinnen, stab-jackets en als je geluk had, volle ademluchtflessen.
Ongeveer 50 minuten lang zocht iedereen in buddy-paren van 2 of 3 personen de hoogtes en dieptes van het zwembad op.
Tijdens deze heerlijk relaxte duik ontkwam ogenschijnlijk niemand aan de neiging van buddy te verwisselen als je elkaar tegen kwam op de weg naar boven of beneden, en mede door de ijzeren discipline die een duiker bezit, werd dit voorkomen.
Veelvuldig flitsten de meegebrachte onderwatercamera’s en werden grimassen en poses, die boven water door deze personen nooit realiseerbaar zouden zijn en ongetwijfeld op langdurige revalidatie zou eindigen, vastgelegd.
Verder heb ik mensen zien armdrukken onderwater, onderste boven zweven, proberen buddy’s te herkennen zonder duikbril en proberen “luchtringen” te vormen.
Kortom, voor iedereen een leuke warme afwisseling van het duiken in koud buitenwater.
Na douchen en omkleden, verzamelde zich iedereen in de inkomsthal. Nadat iedereen zijn eigen ervaring over de duik had gegeven en de partners hùn visie van achter de vensters in het restaurant, werd het hoog tijd om de dag sfeervol af te sluiten.
Op het programma stond nog een culinaire tussenstop in Leuven, op weg naar huis.
Gekozen was, net als vorig jaar, voor “De Nachtuil”, een typisch Belgisch restaurant in de binnenstad.
Het vorig jaar ook bezocht restaurant staat bij velen bekend om zijn gezellige inrichting, goede, van kennis en humor, doorspekte bediening en meer dan voortreffelijke prijs/kwaliteit verhouding wat menu’s betreft.
Nadat iedereen een parkeerplaats in de immer gezellige en bruisende studentenstad had gevonden schoven 19 personen aan in restaurant “De Nachtuil”.
We deelden het gedeelte van het restaurant met een aantal studenten? die de stemming binnen no-time opvoerden.
Ze hanteerden hiervoor eigen gemaakte ,en wellicht in de eigen contreien en studentenverenigingen ongekend populaire uitspraken en liederen.
Over het volume hoe de liederen en uitspraken gebracht moest worden was door de studenten geen enkele afspraak gemaakt. (En was ook helemaal niet terzakedoende.)
Er ontstond zodoende een kakofonie van geluid, woorden, en ondersteunende gebaren waarmee, bij iets minder alcohol gebruik vooraf door de uitvoerende artiesten wellicht een top 10 notering in de wacht was gesleept bij een regionale radiozender.
Wat er nu van over bleef, kon de liedjesschrijver annex dichter bitter doen wenen, maar oogstte luid applaus en aanmoedigingen van de duikteamleden en hun partners.
Nadat de studenten eenstemmig en democratisch hadden besloten hun blik te verruimen en andere kroegen op te zoeken, was de trend gezet voor een zéér gezellig eten en drinken, waarbij de bediening gretig hun steentje bijdroeg met de België zo typerende spreektaal .
Menig lachsalvo denderde over de goed gevulde tafels met “plat en Bruisend”water, rode en witte wijn en zeker niet op de laatste plaats, uitstekend bereide, smakelijke gerechten
De gezelligheid werd gevoed tot in de late uurtje door leuke verhalen, moppen, babylonische spraakverwarringen en anekdotes.
Wat er na de terugreis bij menigeen in het geheugen blijft voortleven is, je moet er bij zijn geweest anders heb je iets gemist.
Leden die er niet bij zijn geweest zullen wellicht nu, quasi nonchalant misschien schoorvoetend en handenwringend, maar ongetwijfeld tandenknarsend en tenenkrommend, al dan niet onder dwang van leden die er wèl bij waren, moeten bekennen: “Ik heb echt iets gemist”.
Maar niet getreurd, volgende jaar is er weer een kans. Word het dan net zo gezellig? Ongetwijfeld!