19 febr. 2011 Skiën in Snowworld Landgraaf met afsluitend eten in Hoensbroek
19-02-2011 zijn we met een aantal mensen geweest skiën in SNOWWORLD Landgraaf. Het begint na 2 x al een aardige traditie te worden!
Om 14:15 zouden we verzamelen bij het bekende tankstation onder het viaduct in Wessem. Helaas was Arno ziek en konden hij en Kinga niet van de partij zijn. Iedereen was keurig op tijd aanwezig behalve Tim en Gemma…Die hadden “afslag Wessem” gemist…hahaha…Hoe is het mogelijk dat je de afslag van het mooiste dorpje van Maasgouw voorbij rijd. De gemeente waar hare majesteit Koningin Beatrix en Maxima (o ja W.A. ook nog) op 30 april hun feestje vieren.
Kortom, zij waren als eerst met een winnende voorsprong in Landgraaf. En na enkele letterlijk onnavolgbare manouvres van degene die voorop in de colonne reed (ikzelf) kwamen we om 14:50 aan bij de grote koelkast in Landgraaf. Tickets kopen, schoenen en ski’s huren en voorwaarts richting kleedruimtes. Oh fuck, parkeermunt niet vergeten… Tim kwam tevoorschijn in een uber-coole Finse trui met bijbehorende muts en zo niet nog coolere zonnebril! Ik vermoed dat Gemma wel iets met zijn “COOL DUDE” outfit te maken heeft, maar dat heb k haar niet meer kunnen vragen want zij keek vanuit de bar toe, hoe haar Tim en de anderen op de piste diverse kapriolen uithaalden. Martijn ging op de Hollandse toer met een mooie oranje muts. Lekker makkelijk te spotten op de witte helling tussen al die mensen. Met een instelling van “niet lullen, maar poetsen!” stormde hij als een raket naar beneden! Ik weet zeker dat hij achteraf het hoogste rendement uit de toegangskaarten heeft gehaald door de meeste afdalingen te realiseren. Alberto Tomba was er niks bij….
Iedereen klaar voor de eerste afdaling…? Voor Veronique was het spannend want de laatste keer dat ze hier afdaalde scheurde ze haar duimpees en zat ze 6 weken in het gips, dus zou het nu wel goed gaan?
Hup in de stoeltjes lift en we zien wel hoe het gaat!
Bas was vastberaden om het snowboarden onder de knie te krijgen en vol lef ging hij zonder ooit op een snowboard te zijn afgedaald gelijk mee naar boven. Respect! Een held in wording was geschapen. Met veel vallen en opstaan en nog veel meer doorzettingsvermogen lukte het hem dan toch om beneden te komen zonder EHBO slee. Hij besloot vanaf dat moment zijn stijl te perfectioneren en concentreerde zich in het verder ontwikkelen van zijn techniek. Twan begeleidde zijn hele gezin als een ware teamcoach en keek trots toe hoe ook Henny en Elin sierlijk en dapper de heuvel af slingerden.
Wil en Joke hielpen als ervaren skie-rotten, waar behoefte, ons over alle angsten heen en toonden de basis van het skiën aan de minder bedreven afdalers. Ook de steilere helling met vliegende start werd door hun als simpel ervaren en anders had je volgens Wil altijd nog het vangnet en de glazen wand onder aan het eind van de helling. Een grote geruststelling, al hadden we het wokken dan wel moeten afzeggen….
Na 2 uur zonder ongelukken en met veel plezier afgedaald te zijn was het tijd om de kou te verlaten. “Jammer” zei Martijn, “ik begon net op stoom te komen”.
Eenmaal omgekleed, snel even de apres-ski bar induiken om de afdalingen te evalueren onder het genot van een warme chocomel, weiss-bier, thee of sinas. Dit eenmaal soldaat gemaakt vervolgde de reis naar Hoensbroek.
Wederom werden er tijdens de route door de colonne leiding enkele prachtige ontsnappingspogingen gedaan die zo bij wegmisbruikers op TV konden maar de achtervolgers hielden stug vol. ;0)
Aan de horizon doemde het “Paradiso Wok” restaurant op, op de Markt in Hoensbroek. Parkeren was simpel al hing er wel een bord met een dreiging dat de auto zou worden weggesleept……Dat gokken we dan maar. Nou, zou het wat zijn? Niemand was er ooit geweest maar op internet stonden er een aantal recensies met een redelijk goede gemiddelde score. Eenmaal binnen was er bij de restaurantleiding een lichte teleurstelling waarneembaar omdat we niet met 13 personen waren maar met 9, maar we hadden dan wel in iedergeval genoeg stoelen..haha.
Tafel 61 was ons domein. Keurig dicht bij de keuken. De bediening was er zeer vriendelijk en charmant en ondanks dat de prijs inclusief alle frisdrank en licht alcoholische dranken was, stonden ze om de 5 minuten te checken of we nog nieuwe drankjes nodig hadden. Top, want sommige pepers waren heter dan verwacht….PPffoeeeiii.
Om te beginnen zetten ze vast een schaaltje casave kroepoek op tafel “voor straks bij de wokgerechten”, maar die schaal haalde de eerste 5 minuten niet! Het voorgerecht bestond uit een prima sushi-buffet met lekkere, groen vlammende wasabi en soja saus! Maar ja, dat was slechts het voorgerecht en we hadden ‘s middags al ons best gedaan om onze honger aan te sterken dus dat was snel weggewerkt! En nu…
“Ja!!!……… het is nu rustig bijde wok!” riep Martijn en de 5 heren sprongen overeind en met gezwinde pas zetten we ons in beweging richting de buffetten! De dames volgenden iets later op een elegantere manier. 😉 Zo werd er daarna de hele avond volop geproefd van de verschillende wok en tepayaki gerechten onder het genot van zeer goed gezelschap en een biertje/colaatje en vloog de avond voorbij die natuurlijk niet afgesloten kon worden zonder een flinke bak ijs met slagroom en nootjes.
O nee. Niet alleen nootjes, Wil gaf de voorkeur aan DISCO topping….Tjah, wat wil je als Saturday Night Fever je favo film is!
Volgende feest geeft Wil een “John Travolta” demonstratie..;0)
Alleen een lekkere “onderuit-zak-bank of dito stoel” en een afstandsbediening misten we daarna maar die hadden we allemaal thuis nog, dus ving de retour reis om 21:30 aan. Sommigen hadden nog uitgaansplanen maar dat was niet voor iedereen meer weggelegd…..
Volgens Martijn was de verklaring van de dip “dat er veel zuurstof naar een volle maag gaat.” Dat was voor menigeen een prima verklaring en voor mij een mooi alibi om de avond voor de TV op de bank af te sluiten!
!
Groetjes,
Berry