28 januari 2012. Culinaire duiktrip naar Brussel en Leuven.

Puttend uit de goede ervaringen van de 2011-versie is in de laatste week van november ’11 een begin gemaakt met de organisatie van de jaarlijkse duik trip naar Brussel Nemo-33 en afsluitend eten in Restaurant “de Nachtuil” in Leuven.

16 duikende leden hadden zich spontaan aangemeld voor een duik en daarna in “de put te zitten”,

moreel ondersteund door familieleden die ontspannen toekeken door de ramen vanuit het restaurant waarmee met het zwembad verbonden was.

Een aantal partners kozen ervoor om direct naar Leuven te laveren, daar de middenstand financieel de helpende hand te bieden in deze crisistijd en ’s avonds zich aan te sluiten bij de rest van het duikteam in hun gang naar het restaurant.

Op tijd arriveren alle aangemelde leden ruim van te voren in Brussel op de parkeerplaats van Nemo. (dat is wel eens anders geweest J)

Dit keer was bij het organiseren van deze duik trip, een vroegere duik tijd gevraagd door de leden.

Dus was 16:00u als gewenste duik tijd aangevraagd bij de organisatie van het diepste zwembad ter wereld. En gehonoreerd.

Op de parkeerplaats verenigde zich een gemixt gezelschap van jonge, nieuwe en oudere ervaren leden.

Dit gaf de garantie dat het met begeleiding, en dus duikplezier, wel snor zat.

Vooral de jonge nieuwe leden vonden het wel “vetgaaf en spannend”. Maar ook bij de wat oudere nieuwe leden werd hier en daar een nerveus trekje waargenomen

Buddyteams werden samengesteld en na de elk jaar weer informatieve uitleg ,over wat wel en niet mag, van medewerkers van Nemo, laafde een ieder zich in het warme water van ± 30°C.

Na de eerste verkennende omtrekkende zwembewegingen daalden de meesten af in de put .

Het blijft toch elke keer weer speciaal af te dalen naar ruim 34 meter door een muur van opstijgende, luchtbelletjes. Ook voor ervaren duikers.

Achteraf bleek op deze tocht naar beneden ook de meeste nerveuse trekjes te zijn waargenomen.

Onderweg naar beneden en aangekomen op de bodem werd aan de nieuwe leden een klein quizje voorgelegd om te laten beleven hoe diepte je hersenactiviteit beïnvloed.

“Indrukwekkend” was hun eenduidige reactie later bij het omkleden.

Hier beneden werd voor de meesten de ban gebroken en oogden een stuk relaxter in de weg naar boven.

De jongste duiker in ons gezelschap voelde zich als een vis in het water.

De nieuw geplaatste, en van alle olieproducten ontdane, automobiel in het bassin werd druk bezocht, van alle kanten bekeken en op zitcomforteigenschappen getest.

De duik tijd die ons was toegezegd zat erop en we moesten plaats maken voor een nieuwe groep de hoogtes en diepten wilden gaan bezoeken.

Omkleden en verhalen vertellen aan de meegereisde supporters, is dus het credo en zo geschiedde.

De tijd tikt verder en in Leuven stonden wellicht de potten en pannen al te pruttelen op het fornuis om ons te voorzien van een hoogstaand menu.

Na een (fris)drankje en de verhalen vertrok iedereen in eigen tempo richting Restaurant “De Nachtuil” in Leuven.

De “shoppende partners” waren reeds gesetteld, en voorzien van een rode wijn op de bovenste etage van het restaurant waar de tafels voor ons gedekt waren.

Deze etage kenmerkte de uitstraling van het restaurant en was smaakvol ingericht. Er brandde in een “nep openhaard“ (niet van echt te onderscheiden) met een lekker warm vuur (wel echt).

De teamleden werden verdeeld over twee tafels en het feestmaal kon beginnen nadat iedereen de weg nar boven had gevonden.

Rode wijn,” pientjes”, plat water en icetea waren de drankjes die rijkelijk genuttigd werden tijdens het voortreffelijk bereid menu dat iedereen ver van te voren had kunnen bestellen. Maar daarmee had je ook gelijk het eerste “probleem” te pakken.

“Twan, wat had ik ook al weer besteld”!?

Wat weer naadloos opgevolgd werd door het bedienend personeel, met de opmerking:

“Ekskuus, mar wie ad er …………..besteld, menier???

Maar alles is uiteindelijk in de juiste monden verdwenen, enig en alleen maar te danken aan het organiserend talent die het lumineuze idee had gehad alles op papier te zetten en zodoende iedereen het juiste antwoord kon geven.

Dank u!!

Naarmate het pientje en de rode wijn, en ogenschijnlijk ook de likeurbobons, hun werk gingen doen, werd de sfeer alsmaar vrolijker en luchtiger.

Er was een nek aan nek race gaande tussen de twee tafels wie de leukste en grappigste verhalen kon vertellen.

Waarheid en lichte fictie gingen hand in hand en haalden elkaar voortdurend in. Dit kwam de sfeer alleen maar ten goede en een kniesoor die hier op lette

Er werden moppen verteld die deze dag al meerdere malen verteld waren en anekdotes uit eerder verschenen Nieuwsduikers gingen onder lachsalvo’s over de tafels.

Een toevallig aanwezige reporter van “De Nieuwsduiker”, het informatieve maandelijks nieuwsblad van DuikTeam Leudal, had die avond de tijd van zijn leven en genoeg stof om wel twee nieuwe edities te vullen.

Ware het niet dat censuur bij hem een heilig woord is en hij niet alles wilde publiceren

Voor sommige aanwezigen zal dat een hele opluchting zijn J!!

Ondanks dat het duikteam vroeg in de avond aanwezig was is het toch weer laat geworden, maar gezelligheid kent geen tijd

Er werd er betaald en afscheid genomen van personeel en leiding van restaurant “De Nachtuil”, maar niet zonder de afspraak te maken :

Volgend jaar: zelfde tijd, zelfde plaats, zelfde gezelligheid? Deal!!