6 juni 2014 duik weekend België
Reisverslag ‘Duikteam Leudal Camping Weekend’ van 6 juni tm 9 juni 2014
Nou, waar zal ik eens beginnen?
Het was enorm gezellig en we hebben veel leuke en spannende dingen met elkaar beleefd en dat in slechts 4 dagen! Laten we maar gewoon beginnen bij het begin…..
Na een lange periode van voorpret en de nodige voorbereidingen was het dan eindelijk zover. De weersvooruitzichten voor het pinksterweekend waren veel belovend! Er werd veel zon voorspeld met temperaturen variërend van 25 tot wel 30 graden gedurende het hele weekend! Joehoeeee! ‘…..We hebben der zin an!’
Op vrijdag 6 juni kwam het grootste deel van de groep aan op camping ‘Le Chesle’ in het pittoreske Vogenee. De camping lag er prachtig bij. De omgeving is werkelijk schitterend in een heuvelachtig landschap midden in de natuur verstoken van de dagelijkse drukte van het normale leven. De camping was eenvoudig maar zeer doeltreffen ingericht voor groepen. Alles wat je nodig hebt was aanwezig. Eenvoudig maar schoon sanitair gebouwtje met goed warm water, ‘leen BBQs’, een ‘frietkot’, een speeltuintje, een jeu-de-boules baan, mooi gemaaide veldjes en zeer vriendelijke en behulpzame eigenaren die er gedurende het hele weekend alles aan deden om het ons naar de zin te maken en dat is gelukt.
Toen wij op vrijdag om ongeveer 14:00hr aankwamen op ‘ons’ gereserveerde veld stonden de Derksen en de Kramers al met uitgestalde caravans op het veld. Jo en Els waren met hun bekende grote tent al een dag eerder aangekomen en waren op dat moment al de wijde omgeving met de auto aan het verkennen. Als onervaren caravan campeerders werden we al snel door de aanwezige duikteam genoten geholpen bij het ‘installeren’ van de caravan dus dat was in no-time geregeld. Na ons kwamen de fam.Gijsen, Hermans, vd Wijngaard, vd Rijk, Martijn en Gerard nog ter plaatse. Ter plekke ontstond het idee om de eerste avond, voor diegene die daar zin in hadden, de BBQ aan te steken en er een Amerikaanse BBQ avond van te maken en dat smaakte naar meer….Maar dan moesten er toch echt eerst boodschappen worden gedaan! Voor de zaterdagavond stond er sowieso al een Duikteam Leudal Club-BBQ gepland dus daar moesten die middag ook nog snel inkopen voor worden gedaan omdat daar op zaterdag geen tijd meer voor zou zijn. Gelukkig hadden we onze ‘Centen Man’ Gerard bij de hand en konden we met wat extra handjes van andere leden op BBQ-boodschappen jacht voor 25 personen. Gekozen werd er voor de plaatselijke Aldi in Walcourt. Ernaast lag een kleine BBQ speciaal slager die de mooiste dingen in de koeling had liggen. Die waren erg blij met ons toen we voor 25 personen vlees bestelden en we kregen pardoes 4 gratis BBQ tangen cadeau J. De drank, salades, houtskool en sausjes hadden we al ingeslagen bij de Aldi en nu waren we dus compleet en konden we ‘huiswaarts’. Vervolgens bleek dat we op de heenweg ongeveer 15km hadden omgereden en dat we slechts 3km van de camping zaten maar ach, dat zijn details…. J
Die vrijdagavond bleek al snel dat iedereen zijn goede humeur had meegenomen en werd het meteen erg gezellig. Onder de clubtent werd er volop gespeculeerd over de duiken die op zaterdag en zondag waren gepland. Tot in de kleine uurtjes bleef het goed toeven tot dat de laatste ‘die-hards’ hun bed op zochten.
Het voor- of nadeel van duiken in deze regio is dat de meeste duikstekken pas na 11:00 ’s ochtends open gaan. Dit komt doordat de meeste groeves niet commercieel worden uitgebaat maar door verenigingen worden gerund. Hier merk je soms ook het cultuurverschil met de streberige Hollander die altijd alles met regeltjes wil maximaliseren en de Belgen die het vaak aan het moment overlaten. Het voordeel van pas om 11:00hr kunnen duiken is dat je lekker kan uitslapen J
Op zaterdagmorgen begon het ‘duikfestijn’ in de oude marmer groeve van Traigneaux in Villers-Deux-Eglises. Het begin was voor Veronique en mij al best spannend omdat we niet gereserveerd hadden want dat was niet nodig, stond op de site, maar je weet maar nooit. Gelukkig was men blij ons te zien en konden we gerust met 16 duikers te water. Nico nam de briefing voor zijn rekening en vertelde over alle dingen die we moesten weten en deelde in overleg de buddyteams in. Alles onder het toeziend oog van onze instructeur Martijn. Vervolgens ging iedereen aan de slag om de duik te kunnen gaan maken. Snel nog even fles vullen en uitrusting opbouwen en daarna te water. Eenmaal over de trap afgedaald naar de plas bleek dat er nog een duikteam uit Amersfoort aanwezig was dus het was druk beneden aan de instap. Na een beetje geschuifel (en gemopper) lukte het iedereen om het water in te komen en ging de duik eindelijk van start. Wat zal ik zeggen over deze plas? Mooie locatie, vriendelijke uitbaters, leuk terras, goede broodjes en nat water. Het zicht was van onbeschrijfelijke slechtheid. De meeste buddy teams kozen daarom ook voor de optie om af te dalen en de buitenwand te volgen tot dat je weer bij de instap/uitstap uitkwam. Onderweg kwamen we nog een kleine spoorrails tegen waarover in de glorietijd van deze groeve de volle en lege wagons vanuit en naar onder in de steengroeve heen en weer werden gehesen. Van dit ‘spoor’ werd door de meesten dankbaar gebruik gemaakt om langzaam vanuit de diepte weer richting de oppervlakte op te stijgen want door het slechte zicht zag je niets anders dan de wand, je lamplicht, je bubbels, je buddy die dichtbij bleef en je computer. Niet echt een lekker ontspannen duikje maar ja, wel voor velen een zeer bruikbare ervaring J
Na de duik werden de flessen ter plaatse gevuld bij het vulstation, met handen en voeten en enkele woordjes Frans nog wat extra informatie ingewonnen en vervolgens ging het terug naar de camping voor de lunch. Niet voor iedereen want Nico, Davy en Gerard besloten om ter plekke te lunchen en enkele ‘(nog) niet duikende dames’ gaven de voorkeur aan een wandeltocht richting de 2e duikstek van die dag! Een dappere poging, zo bleek later J……
Vlak voor de lunch waren Richard en Leonie ook op de camping aangekomen. Zij kwamen zaterdagochtend de groep na gereisd met zoals later bleek een speciale verrassing. Nu we helemaal compleet waren ging het na de korte lunch met gezwinde spoed naar de groeve van Vodelee alwaar er wel een tijdsblok gereserveerd was, dus moesten we ons haasten om er op tijd te komen. Inmiddels hadden we een telefoontje gekregen van de wandelploeg die om een lift vroeg. Na 10,5km wandelroute heuvel-op, heuvel-af (respect) vonden ze het wel welletjes geweest.
Gelukkig hadden we ons vergist in de start-duiktijd en kregen we een later tijdsblok toegewezen dan gedacht en waren we na alsnog met enig haastwerk net op tijd. Maar wat een fantastische duikplek is dit zeg! Ik kan gerust zeggen dat dit de mooiste duik/steen groeve is die ik ooit heb gezien en die mening deelde iedereen. Menigeen opperde liever 2 uur naar Vodelee te rijden dan 1 uur naar La Gombe en dat zegt wel iets over hoe mooi Vodelee is. Kraak helder water, zeer gevarieerde diepte van stenen plateaus op 5 mtr, 10mtr, 20mtr tot wel 40mtr! Veel mooie objecten zoals bootjes, silo’s en een heus M113 pantservoertuig en nog veel meer. Op diepere stukken was het erg donker omdat het daglicht hier niet bij kan doordat de groeve vrij diep in de berg licht. Door het kraakheldere water is het op die diepte echter prachtig duiken in het licht van je duiklamp met mooie effecten op de rood marmeren wanden. Tevens kom je in de plas op geringere dieptes ook snoeken, enorme karpers, steuren en andere vissen tegen. Zeker op de voederplek op 6 mtr waar ze zeer dicht bij de duikers komen.
Nadat de inschrijving bij de ‘receptie’ was geregeld nam hier Remco de briefing voor zijn rekening. Hij vertelde alles wat we moesten weten en waar we rekening mee moesten houden. Door de tijdnood moesten we ons daarna al redelijk jagen en werden de buddyteams even door mij ingedeeld (omdat Twan en ik iets later te water moesten), zoveel mogelijk rekening houdend met ieders voorkeur maar met het juist verdelen van duikervaring vooropgesteld. Twan en ik moesten het eerste half uur op ‘security’ staan wat inhield dat wij ‘de duikwacht’ over de groeve (vrijwillig) moesten houden. Twan in het bootje op het water en ik aan de touwhaspel die het bootje, indien nodig, snel naar binnen kon hengelen. Gelukkig geen inzet van dit super rescue-team nodig J.
Na afloop van deze schitterende duik was iedereen zo enthousiast dat we maar direct gingen navragen of wij zondag nog een duik op deze mooie stek konden maken en dat kon! Om 11:10 zouden we te water kunnen, dus kon iedereen opgetogen ‘huiswaarts’ met een gezellige BBQ die avond in het verschiet.
Op de camping aangekomen konden de voorbereidingen beginnen. De salades werden gemaakt, de BBQ in gereedheid gebracht en de drank koud gezet. Kim kwam met het leuke idee om ‘flesjes voetbal’ te gaan doen. Hierbij worden met water gevulde flesjes op de grond gezet die je van je tegenstander moet proberen om ‘te voetballen’. Het fanatisme dat tijdens het spel bovenwater kwam was ongekend maar het bleef gezellig. Sommigen hielden er rekening mee dat ze weer moesten werken de week erna en probeerden blessures te voorkomen, sommigen deden dat niet J………en gingen voor de dood of de galdiolen 🙂
Uiteindelijk was het vlees klaar voor dat er een winnaar bekend was en het werd het spel onderbroken. Gelukkig maar, want iedereen was op dat moment nog heel J…. Het was wel erg benauwd die avond dus ter afsluiting van het flessenvoetbal volgde een watergevecht. Niet tot ieders plezier maar alles kwam uiteindelijk toch weer goed J
Vlak voor de BBQ kwam tot ieders verrassing Richard plots te voorschijn met de reden waarom hij en Leonie iets later kwamen. Na een korte inleiding presenteerde hij namens het bestuur de schitterende nieuwe Duikteam Leudal T-shirts die samen met een Duikteam Leudal Key-cord gratis werden uitgedeeld aan de aanwezige leden. (Uiteraard krijgen de leden die niet aanwezig waren ook zsm hun T-shirts en Key-cords uitgereikt.) De sfeer in de groep was al helemaal top en dit alles versterkte het saamhorigheidsgevoel nog eens extra!
Vervolgens kwam er nog een ludieke actie. Zoals een ieder weet regelde Bert altijd de worst en saté tijdens de zondagochtend duiken. In de app/telegram volgde, tijdens het opgeven wat de aanwezige duikers graag wilde nuttigen, sate of worst, regelmatig de gevleugelde uitspraak “Het zal me worst wezen!” Aangezien Bert helaas afscheid heeft moeten nemen van zijn geliefde ‘duikbus’ was het voor hem niet meer mogelijk om dit voort te zetten en dat vond hij erg vervelend. Als troost en als blijk van waardering werd hem derhalve een “Het zal mij worst wezen!” trofee als dank aangeboden J en kreeg hij van iedereen een ludieke knuffel. Daarna kon het feest weer verder!
Tijdens de BBQ ontstond bij Mario het lumineuze idee om de volgende avond een ‘buikschuif competitie’ te houden. Hij was namelijk een ervaren buikschuiver maar daarover straks meer….
Na de heerlijke BBQ bleef het lang warm en gezellig en werd de nodige drank genuttigd wederom tot in de kleine uurtjes. We hoefden de volgende ochtend toch pas om 11:10 het water in J
De volgende ochtend (zondag) verzamelden we na het ontbijt op het veld en reden we in kolonne terug naar onze inmiddels favoriete duikstek. Eenmaal aangekomen bleek het extreem druk. Van een goed geregelde parkeer begeleiding zoals op ‘onze’ kofferbakmarkt bleek geen enkele sprake JWe konden onze 8 auto’s helaas niet kwijt. Navraag deed blijken dat: “Tja, soms komen de duikers die gereserveerd hebben allemaal met hun eigen auto en kunnen we ze niet allemaal kwijt. Dat kan gebeuren, sorry.” GGGrrrrrr, wat een teleurstelling! Dan zie je toch de verschillen in mentaliteit tussen de Nederlanders en de Belgen, zonder daar over te willen oordelen. Ieder heeft zijn voor- en zijn nadelen.
Vervolgens moesten we het ‘plan-de-campagne’ aanpassen. Besloten werd eerst naar de camping terug te gaan, daar te lunchen en vervolgens voor een frisse duik richting het stuwmeer “Lac de L’eau d’Heur” bij Cerfontaine. Volgens de berichten zou dit ook een mooie stek moeten zijn. Mario reed voorop en korte tijd later kwamen we ter plaatse aan. Het leek er op alsof heel duikend België zich hier had verzameld op 1e pinksterdag! Na enig zoekwerk en strakke parkeer manouvres lukte het iedereen om de auto relatief dichtbij het water te parkeren. Ook hier volgde het ritueel van aanmelden en informatie over de duikstek inwinnen. Vervolgens nam Davy hier de briefing voor zijn rekening en werden de buddyteams ingedeeld. In verband met de hitte werd afgesproken rustig aan te doen met het opbouwen en aankleden en in het water te wachten op je buddy.
De duikstek was ook hier weer erg goed. Een flinke bar met buitenterras en een zeer eenvoudige instap gemaakt van gestort beton die relatief ver het water in rijkte zodat iedereen zeer eenvoudig te water kon. Het zicht was met ongeveer 10mtr ook hier zeer goed wat de burger moed gaf. Niet alleen het zicht onderwater maar ook het UITzicht op de kant was erg mooi. Links zicht op een mooi heuvelachtig bos en rechts een mooi zicht op de stuwdam. Een plaatje voor op een ansichtkaart. In de verte veel zeilbootjes dus de instructies luidde: ”Als je buiten de boeien een opstijging maakt, eerst de deco-boei oplaten.” Straks meer over deco-boeien J…….
Onderwater waren er verschillende objecten te vinden zoals een heuse helikopter (althans het frame ervan), een oude stadsbus, een grote Nokia telefoon, een silo en een kabouter met een duikfles op zijn rug. Dit alles op dieptes variërend van 14 tot 30 meter met zoals gezegd, prima zicht.
Nadat de eerste duik achter de rug was en de meesten het voor gezien hielden besloten Paul en Ben nog een extra duik te maken en werd door de rest al snel besloten op het terras plaats te nemen en onder het genot van een drankje te gaan genieten van het weer, het water en elkaars gezelschap. Paul en Ben hadden zich voorgenomen om tijdens hun 2e duik te oefenen met het maken van deco-stops en het oplaten van bijbehorende deco-boeien en al snel zagen we 2 oranje boeien naast elkaar aan de oppervlakte verschijnen en was voor ons duidelijk waar ze precies zaten. In het water dacht een bepaalde dame het hare ervan en ontstond er enige commotie. De dame dacht dat er bij Paul en Ben een noodsituatie onderwater was omdat ze 2 oranje boeien naast elkaar zag en besloot daarop ‘actie’ te ondernemen. Ze daalde langs de boeien af en begon halverwege aan de touwtjes te trekken om zo de duikers ‘te redden’ J. De heren hadden er schoon genoeg van en besloten op hun gemak naar de uitstap te duiken alwaar de dame in kwestie hun op wachtte om boos en geïrriteerd haar verhaal te halen waarop de heren haar nuchter uit probeerden te leggen dat de oranje versie een gewone deco-boei is, ook als ze per 2 worden opgelaten en dat een GELE boei een noodgeval markeerd. Ter verduidelijking liet Paul de dame de gele boei zien waar met koeie letters EMERGENCY op stond maar nog was dit in haar ogen niet voldoende overtuigend bewijs. De heren lieten haar in haar sop gaarkoken en lieten de discussie voor wat het was en konden er later samen met ons vermakelijk om lachen. Hahaha….
Op het eind van de middag gingen we weer richting camping met een restanten-BBQ en een buikschuif competitie in het vooruitzicht. Onderweg deden Twan en Henny nog even voor de afwisseling de lokale vlooienmarkt aan. Op de camping werd inmiddels alles in gereedheid gebracht om de mooie heuvel waarop we stonden om te dopen tot ‘buikschuif helling’ en keken de overige camping gasten verwonderd toe wat die rare Hollanders nu weer aan het uitspoken waren. Dekzeiltjes werden geofferd en in de lengte doorgesneden en achter elkaar gelegd, rijg-ogen werden kundig verwijderd en zeepsop professioneel aangebracht. Een beetje water er bij en het recept voor een lollige avond was compleet. Theorieën over hoe het beste van de helling te schuiven gingen over en weer tot dat de jongere durfals gewoon ‘gas gaven’ en het voortouw namen. Wat een lol hebben we met zijn allen gehad! Gerard zorgde voor unieke foto’s en Martijns actie camera werd op de glijhelling geplaats. Dit evenement zorgde voor unieke foto en video beelden die we graag met de leden die dit weekend helaas hebben moeten missen, tijdens de voetbal avond van 13 juni (en waarschijnlijk nogmaals op de feestavond van 2014) willen delen. Iedereen deed vol overgave mee! Wat een plezier hebben we met zijn allen gehad!
Een uurtje later was de BBQ weer stand-by en konden de restanten van de BBQ van de avond ervoor worden verorberd. Dat was, aangevuld met een kom ‘Fritten’ uit het frietkot, precies genoeg voor de groep die nog aanwezig was. Ook hierop volgde weer een lange, warme, gezellige avond onder de clubtent met een spectaculaire onweersshow achter de heuvels. Top avond!
De volgende ochtend (maandag) werd al vroeg duidelijk dat we het niet lang droog zouden houden en dit bleek een uurtje later het understatement van het jaar. Snel begon iedereen de tent op te ruimen en zich klaar te maken voor vertrek. De een zou richting huis gaan en enkele anderen besloten om nog een stoomtreinrit te willen maken die middag. Echter vlak na dat iedereen zo’n beetje klaar was met opruimen brak de hel los. De lucht werd donkerder en donkerder en de wind nam plotseling sterk toe. De regenhoeveelheid en windsnelheden die vervolgens losbarstten had echter niemand verwacht. Enorme waterhoeveelheden vielen uit de hemel en tenten waaiden over het terrein. Een groep kinderen met een aantal begeleiders waren hun tent ontvlucht en schuilden in het sanitair gebouw terwijl enkele stoere mannen te vergeefs probeerden om hun tent te redden die vervolgens even later in een boom hing. Bomen vielen om, takken braken af en na een half uur luwde de storm gelukkig weer en werd duidelijk hoeveel geluk een ieder op de camping gehad heeft aangezien er geen persoonlijke ongelukken of noemenswaardige schade aangericht was. Het hele terrein lag bezaaid met tenten, speelgoed, afval, stoelen, afgebroken takken en 3 omgewaaide flinke bomen. De eigenaar van de camping was al meteen druk in de weer met een kettingzaag om de zaak veilig te maken. Onder aan de heuvel was het zeer drassig door het verzamelde regenwater. Toen eenmaal iedereen van de schrik bekomen was en zich van, waar nodig, droge kledij had voorzien kon de thuisreis beginnen alwaar in de avond uren onze mooie provincie nog een keer een stormachtig cadeautje van moeder natuur voor haar kiezen kreeg.
Afsluitend is uit dit verhaal wel duidelijk geworden dat dit een onvergetelijk weekend was. Een weekend dat ook voor iedereen voor herhaling vatbaar was. Ook wilde alle duikers graag nog eens terugkeren naar de groeve van Vodelee. Tijdens de voorbereiding van dit weekend hebben Veronique en ik een inlognaam en wachtwoord gekregen van de duikvereniging die deze groeve beheerd. Hiermee kun je inloggen op het duikrooster op hun website en direct zien waar er nog plek is. Vervolgens kun je je reservering plaatsen waarna je een bevestigingsmail krijgt. Deze inlogcode met wachtwoord zal ik in een mail delen met alle leden van Duikteam Leudal zodat je ook op eigen gelegenheid daar kunt gaan duiken, maar wel met het verzoek deze gegevens NIET buiten de club te delen en te respecteren dat je onder de naam ‘Duikteam Leudal’ reserveert.
In de toekomst zullen we ook een combinatie tripje gaan organiseren door in de ochtend een duik in Vodelee te maken en dit te combineren met een bezoek in de middag aan de Grotten van Han die ook hoog op het lijstje van de Duikweekend-gangers stonden maar helaas niet konden worden ingepland.
Ter afsluiting wil ik iedereen bedanken voor zijn of haar bijdrage of aanwezigheid waardoor dit tot een onvergetelijk weekend is geworden! Chapeau voor de hele groep! Ook namens de beheerders van de Camping, petje af voor Duikteam Leudal! Hahaha….(onderonsje J )
Groetjes,
Berry en Veronique.